කඳුලේ මළගමට එන්න

මලා නිකව තුරු වදුලු ද සුවඳැති මදනල සොයාය
කලා පුරන තුරු සඳවති ආකහෙ කඳුලැලි හැලේය
සලා නුවන් පියාපතින් නිවනට ගිම් හිම් බොහෝය
තලා මසිත ගම රට ගොස් දෑසට කඳුලැලි නඟාය


සිටත් නෙක දනා අතරේ තනිකම විත් මා වෙලුවා
දුටත් නෙත පිනන දැකුමන් තවත් කිසිත් වෙද බැලුවා
හෙටත් එමි කියා බඹරෙක් මලකින් අත්තටු සැලුවා
මටත් හොරා හිත ඇතුලෙන් කවියක් සුසුමෙක හෙලුවා


” කලකට රහ වෙලා කලකට වහ වේනම් රහ කුමටද
වෙලකට දියවර ද පැහිකල විෂ වේනම් වැහි කුමටද
මලකට උරුම කටු දෑතට වද දේ නම් මල් කුමටද
හිතකට සිහිල පා මේ ලෙස දවනේ නම් පෙම කුමටද ”


වැලලුනු පසු දෝනාවක වට ඇති මිණිකැට වටීද
මියැදුනු කල දියේ ගිලී යට ඇති මුතු ඇට වටීද
රිදවුනු පසු හද පත්ලෙන් මතුවන කවිපද වටීද
ලියලුනු හද සෙනෙහසකට මෙහෙම සමච්චල් වටීද


න ල රැ ලි තුරු හිස් පිස හැර විහඟ සරය පතුරුවන්න
දි ය රැ ලි දඟපා නදියේ මිණි කිංකිණි හඬ නගන්න
කෙහෙරැ ලි තුර රැඳි සුවඳින් සෙනෙහස උතුරා ගලන්න
හ ස රැ ලි පොදි බැඳ කඳුලේ මළගම වෙත හනික එන්න