ඔය ඇති
හොඳටම ඇති,
මා අදිනු බෑ නුඹට මේ පවුරු වළල්ලෙන් ..
මියැදෙන්න පළමු හද පැලී
අතහරින්න මා ,
මගේ ගෲෂාවනි...
අසඩක්ලා නැති ලොවක
නොපැමිණියද කැටුව
අපරාජිතයි නුඹ - කොහොමටත්...
ප්රේම කරමි මම
හිතන්නටත් බැරි තරම්...
ඒ නිසා ,
ඉඩ තබනු බෑ නුඹට
ගිරි දුර්ග - වන දුර්ග මාවතේ
මා නිසා
ගෙයින් ගෙයින් යදින්නට කිරි පොදක්...
නොබලා මා දෑස් උල්පත්
ඔසවන්න පියවර තනිවම...
ඉතින්,
අවසරයි නුඹට....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment