ඉපල් වූ අතපයට
නර කෙසම ගෙන සෙවණට
ඉර හඳෙහි එළි යට
වේලට දෙකට වෙහෙසෙන
සෙනේ දිය කෙණ්ඩිය
පය ගසා බිඳි මදැ’තු ව
පුතු ගොසින් උරණව
නොබලාම දෑස අසරණ
කිරි කර ලේ දුනද
අප්පගෙම ලේ උරුමය
කරදඩු උස්වෙලා
කඬේ ණය පොත පුරවන
කුසහොත් කළලයට
පෙකණිවැල පිදු පාපෙට
කප්කෙලක් විලිවැද
වැලපුනා බෝම එකලද
කොපමණ රළු වුවද
උනහපුළු පැටවාද පැටවෙක
කමාකර සිය වර
තුරුලට සිතින් කැන්දන
පෙම්බර පුතු ලයැ’ව
අඳුයම බිඳෙන සිහිනෙන
නෙත කඳුළු පිරිපත
රටා ඇඳි දෙකොපුලට කොදුරන
වරද පිරි දෙපතුල
පිස වඩිනතුරු ගෙතුලට
එළාගෙන සෙනෙහස
මවුවරය මඟ බලන දොරකඩ
Saturday, March 15, 2003
Subscribe to:
Posts (Atom)